ΑΦΑΙΡΟΥΜΕΝΟΙ ΔΙΣΚΟΙ

Μία δισκέτα είναι ένα μέσο αποθήκευσης το οποίο αποτελείται από ένα δίσκο από λεπτό και εύκαμπτο μαγνητικό μέσο αποθήκευσης, σφραγισμένο σε ένα ορθογώνιο πλαστικό φορέα επενδεδυμένα με ύφασμα που αφαιρεί τα σωματίδια σκόνης. Χρησιμοποιούνται σε συνδιασμό με κατάλληλη συσκευή ανάγνωσης/εγγραφής (FDD).

Οι πρώτες δισκέτες είχαν διάμετρο 8-ιντσών (200 mm) και αργότερα 5,25 ιντσών (133 mm) και τέλος 3,5-ιντσών (90 mm). Οι αφαιρούμενοι δίσκοι αποτελούσαν το βασικό και πολλές φορές μοναδικό τρόπο ανταλαγής αρχείων και δεδομέων.

Οι πρώτες δισκέτες που αναπτύχθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ήταν διαμέτρου 8 ιντσών(200 mm) και έγιναν εμπορικά διαθέσιμες το 1971.
Η χωρητικότητά τους ήταν 175ΚΒ

Το 1976, η εταιρεία Shugart Associates εισήγαγε τη δισκέτα 5 1/4 ινστών. Μέχρι το 1978 υπήρχαν περισσότεροι από 10 κατασκευαστές που παρήγαγαν τέτοιες δισκέτες, με χωρητικότητα 360ΚΒ. Το 1984 η ΙΒΜ εισήγαγε τη δισκέτα διπλής πυκνότητας (Double Density) με χωρητικότητα 720ΚΒ.

Στη συνέχεια, η ΙΒΜ παρουσίασε τη νέα δισκέτα διαμέτρου 3,5-ιντσών και χωρητικότητας 720ΚΒ, ενώ λίγο αργότερα κυκλοφόρησε η ίδιας διαμέτρου δισκέτα διπλής πυκνότητας και χωρητικότητα 1,44ΜΒ.