ΜΑΓΝΗΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

Οι μαγνητικές ταινίες είναι ένα μέσο για μαγνητική καταγραφή, φτιαγμένο από ένα λεπτό επίχρισμα μαγνητικού υλικού σε μια στενή λωρίδα πλαστικού φιλμ.
Η μαγνητική ταινία χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά για την καταγραφή δεδομένων υπολογιστή το 1951 για τον UNIVAC I.

Ενώ η μαγνητική ταινία μπορεί να παρέχει μια πολύ υψηλή ταχύτητα μεταφοράς δεδομένων, χαρακτηρίζεται από τη σειριακή πρόσβαση στα δεδομένα αυτά. Απαιτούνται περίπου δέκα δευτερόλεπτα για την τοποθέτηση της κεφαλής ανάγνωση σε ένα επιλεγμένο σημείο των δεδομέων. Σε αντίθεση, ένας σκληρός δίσκος μπορεί να εκτελέσει την ισοδύναμη δράση σε χιλιοστά του δευτερολέπτου.

Στo Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, οι διάτρητες ταινίες χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά στον VAX 8350.

Η μονάδα TU81 του VAX83/50 είναι μία μονάδα ταινίας ½ ίντσας, των 9 tracks. Το μήκος της ταινίας ήταν 732 μέτρα και η χωρητικότητα ήταν 40MB για εγγραφή 1600 bits/inch και 140MB για εγγραφή 6250 bits/inch. Ο ρυθμός μεταφοράς δεδομένων ήταν από 40 kB/s έως 469 kB/s.